Bir Damla Düşse Yüzüme Şiiri - Mehmet Kara

Yana yana kül olmayı
Kendi içinde el olmayı
El içinde kendin bulmayı
Öğrendim gülüm...

Kayıplarım çok oldu
Yeşil dalı, al elmayı
yitirdim çoktan
Kaçtı yeryüzünden tohum
Bulut oldu güzellikler
Ne hayallerim vardı,
alındı elimden
Şimdi sonsuz maviliği süsler...
“Gitti, gelmez bahar yeli” gibidir
Sardı beynimi geleceğin karanlığı
Sıcak ziftlerde eridi güller...
Derin bataklıkta
-nice bedenler-
Ne olduklarını bile bilmeden
dünyayı terk ederler

Çözülse bir gün bir kıvırcık
-bulutun saçları gibi-
gök yüzünden sağnak olup hayaller
Bir damla düşse yüzüme
Kırabilse zincirini bir
dünlerin mahkumu bu günler

Mehmet Kara
[email protected]