Bir Daha Asla -2 Şiiri - Yusuf Kesik

Biliyor musun, ben artık o anlamsız, sevgisiz
ama ruhumun aziz saydığı hayal dünyasına hoşça kal dedim.
O akıp giden hayatın peşinde koşmaktan yoruldum.
Yalnızca arkada kalan tatlı bir geçmiş gibi anımsıyorum.
Bu dünyanın bana anı olarak bıraktığı yerler şimdi harabe halinde.
perişanlık içinde geri gelmez yaşamım.
Bunun için bir gölge gibi amaçsız ve başıboş,
şehrin ıssız sokaklarında,
neler anımsarım o zamanlar?
Örneğin tam bir yıl önce, aynı saatte, aynı kaldırımda, aynı parkta
şimdiki gibi yalnız başıma üzgün, hüzünlü dolaşıyorum.
O günkü düşüncelerim aklıma geldikçe
bunların hiçte iç acıcı şeyler olmadığını anımsıyorum.
Ama ruhum bugünküne göre daha huzurluydu,
şimdiki gibi yakamı kurtaramadığım kara düşüncelerim,
gece gündüz rahat vermeyen vicdan azabım yoktu.
Şimdi, hani hayaller diye sormadan kendimi alamıyorum.
Baş sallayıp yıllar ne çabuk geçiyor,
demekten başka çare yok.
Bu kez yeni bir soru karşıma çıkıyor.
Peki ama, geçen yıllar, ömrünce en iyi yıllar ne olacak.
Yaşadın mı, yoksa yalnızca yaşadığını mı sandın?
içinizdeki ses bak çevrende her şey nasıl gittikçe soğuyor...
Umutsuzluk; yalnızlık içinde yıllar geçecek;
sarsak ihtiyarlık bastonuna dayanarak karşınıza dikilecek.
Her şey Hüzün’e kedere bürünecek.
yaşadığınız o parlak dünya sönecek,
hayaller sarı yapraklar gibi bir bir dökülecek.