Bir Dağbaşı Yeliyim Ben Şiiri - Kadir Kaya1

Bir dağbaşı yeliyim ben,
Eser savrulurum ordan oraya
Sevgilinin saçlarına dokunur elim
Kalmak istesemde tutunamam
Gözü yaşlı, çaresiz, giderim

Bir dağ başı yeliyim ben
Yaralı yürekler bilirim
Sevmiş, kavrulmuş da,
Karşılık bulamamış,
Söndüremem yangınını
Kahrolurum, yanar giderim

Çorak gönüller bilirim
Sevgiye muhtaç
Bir akşam üstü kızıllığında
Bekler ümitsizler durağında,
Alamam kollarıma, giderim

Hasret gönüller bilirim
Bir dem almış da sevgiden
Bilinmeze göndermiş yarini
Bekler bin bir ümitle,
Derman olamam derdine
Bırakırım onu öylece,
Hasreti yüklenip giderim

Bir dağ başı yeliyim ben
Eser savrulurum oradan oraya
Çılgınım yokluğundan
Kaçışım mı bu benim sensizlikten
Arayışım mı bu seni bin bir ümitsizlikle
Başımı hangi dağ başlarına atayım
Derdimi kime anlatayım
Avutamam kendimi, giderim

Bir dağ başı yeliyim ben
Alır savururum kendimi
Sonra tutunacak seni bulurum
Sığınırım kuytularına
Dinginleşir huzur bulurum
İki gözüm, sevdiğim
Kayboluşlarımdaki çoban yıldızım
Yokluğundaki yürek sızım
Seninle hep bir fazla
Sensiz bir hiç olurum
Tanıyamam kendimi
Savrulurum, giderim.
24.5.2009 Elazığ
Kuytularına sığındığım güzele...