Bir Cumartesi Gecesi Aralığı

Yaldızlı perçemini aralarken sahici bir el
Geçmişin tozlu sofrasına bir kanat uzandı
Bitap düşmüş bir çehre sulara yansıdı

Güneşin batıdan doğruduğu günlerle sıralanan
Mahşerin karanlık yükünü heybesiyle sırtlamış
Koyu bir duvardaydı vakti
Atmaları vaveylâlarla uzardı
Boğuk ve keskin sesi
Yalnızlık üfürürdü pervaneleri

Geride kalmıştı aralıktan
Bir başına

Batıyordu ulaşamadığı aralıktan
Bir başına

Sessiz bir ölüm tesir ediyordu aralıktan
Bir başına

Kanı çekiliyordu varamadığı aralıktan
Bir başına

Geceyi çağırıyordu her günün peşinden yalnızlığına
Avuç avuç sessizlik serpiliyordu
Varamadığım aralıktan
Bulamadığım aralıktan

Yorgun bir kısrak kişnedi yine geceden
Yalnızlığı yüzüme vururcasına
Soğuk bir meç yaslandı tenime
Gökten bir ışık indi göğsüme
Bir ad işlendi
Tam alnımın orta yerine
Zarifçe

...

Kaderim gün dönümüne vardı o an
Hücrelerime sen hışımla dolarken
Yüreğinden ruhuma adın nakşedilirken
Bedenim sevdanın tesirine bürünürken
İliklerim aşkınla dolarken
Buram buram sahici bir aşk başlarken

...

(1 cumartesi gecesinin
Aralığında)