Bir Çocuktu Gönlüm Şiiri - Alican Öztürk

Bir çocuktu gönlüm;
Hep fasulye oyunlarda,
Topu olduğu için oyunlarına dahil edilen,
Bazen parkta sıra bekleyen.

Bir çocuktu gönlüm;
Tek oyuncağı misafir çocuğu tarafından kırılan.

Bir çocuktu gönlüm;
Az ile yetinmesini bilen,
Yenisinde gözü olmayan.

Bir çocuktu gönlüm;
Ayakkabı bağcığı bağlamasını bilmez iken;
Yaralarına çaput bağlayan.

Bir çocuktu gönlüm;
Dizlerinde ki yaraları en büyük acı zannederken ,
Yar’ası olmamasına rağmen bunca acıya anlam veremeyen.

Bir çocuktu gönlüm;
Bir ağaca dalarken,
Dallara zarar vermeden,
O “dal” ile dövülen.

Bir çocuktu gönlüm;
Bayram harçlığı ile sadaka veren.

Bir çocuktu gönlüm;
Beklenti içerisinde olmayan verilene razı olan
Verilenler de, elinden alındığında ağlamayan.

Bir çocuktu…
Bir gün büyüdü aniden….
Ve her gelenin bir şey alıp götürdüğünü….

Anladığında;

Üç beş satır ile ayrıldı aramızdan.

Düşünmek için vakti olanlar,
Düşünmekten yoksun olanlar,
Merhamet sahipleri,
Merhametten bihaber olanlar ,
Ah alanlar ,
Ve Nitekim ah edenler ,
İnanmış insanlar ,
Bir hiçe inandırılmış insanlar,
Kalıpçıyı övenler ,
Kalıba sövenler ,
Gerçek sandıklarım ,
Kendim gibi sandıklarım,
Adam sandıklarım,

Dostlar vede düşmanlar ,
Başınız sağ olsun

İçimdeki çocuk ÖLDÜ.