Çocukken çizdiğimiz evler gibi
iki pencereli,perdesi çiçekli
tek katlı,hep tüten bacalı
Ve.... bahçesinde elma ağacı..
Aralanan kapısından gözlerime
gök kuşağının yedi rengi doluyor,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Azıcık yazsanız bile... Biz sayfalar dolusu okuyoruz her bir şiirinizi. Yüreğinize sağlık.
ben de yazdığımız şiirlerin daha sonra karşımıza çıkacağını ve gerçekleşeceğini düşünürün ve buna inanmayı seçerim çoğu kez.. kutlarım canan hanım.. teşekkürler şiire, saygılar..
Ben büyüdüm şimdi sıra sizde
haydi kendi resminizi çizmeye
sonra bir gün o çizdiğiniz resim
özlemle koşup gelecek gözlerinize..!
Canan Hanım,yüreğinize sağlık.çocukluk hayatımızın bir parçasıdır.Dağlarda aradığım keklik yumurtaları,çayırda otlattığım kuzuları,odun toplarken dağarcığımı,su taşırken yağ ve şekerle yaptığım dürümü,çubuk üzerine bağladığım keçi kılıyla saç yaptığım ilk bebeğimi,erkek çocuklara özenerek oynadığım çelik çomağı hiç unutmak mümkün mü? Tebrik ediyorum,yine hatıraları geri getirdiniz,sağ olun!Tam puan veriyorum.
Çocukluğunu, kendi yerinin yerlisi olduğu günlerini, özlemeyen olur mu? Sizin gibi, benim gibi yani. Herkes aynı. Bir şiirimden küçük bir parçayı, uyduğu için izninizle paylaşıyorum.
Kutluyorum sizi Canan Hanım.
“ Ne atom bombası,
Ne Londra konferansı”
Onun gibi onun gibi,
Ne haber var bizde, ne de tasası,
Ne yandaşı, ne yalakası.
Olamadım bu yüzden küreselleşme yanlısı.
İlle de, düşünmeli diyorum hala,
Daha güzel olmaz mı bu dünya?
Beyaz tenlisi, kızılderilisi,
Eşkiyanın ve talanın olmadığı
Herkes kendi yerinin yerlisi,
Tıpkı çocukluğum gibi…
Garip gelecek ama çocukken hayallerimi çizeceğim bir resim defterim olmadı.Tüm derslerimi not aldığım defterimin ara boşluklarına zaman zaman bir şeyler karaladığımı hayal meyal hatırlıyorum. Anamın: Öğul defterini tasarruflu kullan cümlesi çizdiğim resimleri hep yarım bırakırdı. Fakat zihin defrerinde her şeyi çizerdim şu anda çizdiğim gibi...Bu güzel çalışmadan dolayı şaireyi tebrik ederim
duygu dolu yürek sesinizi,duyguları nakşeden güçlü kaleminiz candan kutlarım değerli dost
Canan hanımefendi.
Çocuklar genelde hayallerinin resmini çizer, renklendirir seyrederken mutlu olur. Ve o mutlu tabloyu gururla ebeveynine gösterir onları,da mutlu eder. Sizi şiirinizde mükemmel bir tablo olmuş. Fevkalade beyendim. Tebrik ediyor, Sevgi selam ve muhabbetlerimi arz ediyorum.++ listemde
Canan hanım harikulade dizeler,okurken ben de o yılllarıma döndüm tebessüm ettim acıyla çünkü resimlerimin yanında olanlar yoklar artık.Tebrikler sevgiler...
* Keşke hep çocuk kalabilseydik...* Güzeldi kutluyorum.
'Elma ağacı...' Özellikle çizdiğimizdi, o hayalimizdeki evin hemen yanına...
Kırmızı kalemlerimiz coşardı... 'Al al elmalar' dallarda, yeşil yaprakların arasından bize bakardı...
Sanırım çok sevdiğimizdendi elmayı... Hangi çocuk sevmez ki?
Büyüdükçe başka ağaçlar girdi resimlerimize... Kimi 'ıhlamur', kimi akasya, kimi de asma oldu... 'Elmaların tadı kaçtı', farklı imgelerle sevgimizi, hüznümüzü, hasretimizi aradık belki de...
Çok güzel bir anlatımdı yine... 'Çocuksu' bir ruhla yazılmış...
Kutlarım Canan Hanım...
Bu şiir ile ilgili 19 tane yorum bulunmakta