Bir çocukluk masalı - Sarı sandal

İstanbul., Pangaltı pasajı yapımı küçük sarı sandal., su seviyesinden biraz daha yüksek beton rıhtımdan açılarak ve ardında dalgasız izler bırakarak sığ sulardan uzaktaki karanlık adaya doğru yol almaya başladı... Ada karanlıktı... Üzerinde yüksek tepeler., sahilinde küçük koylar ve koylara gizlenmiş derin mağaralar vardı...
. . ,
Dümeni ve kürekleri ve hatta içinde hiç kimse olmayan sandal sessizce adanın sahiline yaklaştı ., olmayan tahta iskeleye yanaştı ... Orada bir süre öylece kaldı... Sonra adından esen bir parmak ucu şiddetindeki rüzgarla beraber hareketlendi... Adanın arka sahillerine doğru kıyıdan pek açılmadan yol aldı ve sonra gözden kayboldu...
...
Eski apartman dairesinin bir karış eşikle inilen banyosunun köşesinde suyu odunla ısıtılan bir kazan dururdu ve bir de duvarında pirinç musluklu küçük lavabo... Bunun dışında yüksek tavanlı karanlık ve soğuk.., kocaman bir boşluktu banyo...
Çocuk bu banyoyu hiç sevmezdi... Yaz günlerinde halı yıkamak için kullanıldığı günler dışında... Kocaman taban halısı rasgele katlanarak önce bir köşeye yığılır sonra da bol su ile ıslatılır ve suyunu çekmesi beklenirdi... İşte tam bu sırada, yaramaz bir çocuk eli., banyonun mazgal deliğini bez parçaları ile tıkar ve bir karış eşikle inilen banyo zemininde kendi denizini yaratırdı... Yıkanmak için bekleyen taban halısından da karanlık bir ada...
Pangaltı’dan alınmış teneke küçük sarı sandalı ise suya inmek için her zaman hazırdı zaten...
. . .
Çocuk sadece halı yıkama günlerinde sevdiği bu banyoda yıkanmayı hiçbir zaman sevmedi... Ne zaman yıkansa gözüne sabun kaçtığından belki... Hiç sevmedi bu banyoda yıkanmayı...
.