Bir çocuk tanıyorum
Saçlarında batmayan bir güneş
Altın sarısı kokuyor yakından
Mesela benim saçlarım değil
Bitmeyen bir gece var
Ve geçmeyen nem kokusu
Bir çocuk tanıyorum
Gözleri tozpembe parlıyor
Sadece dizi acıyınca ağlıyor
Mesela benim gözlerim değil
Siyah beyaz bir antika misali
İçinde ayrılık şiirleri çalıyor
Bir çocuk tanıyorum
Dudakları yukarı kıvrık hep
Güldüğü yerde bir umut açıyor
Mesela benim dudaklarım değil
Acı renginde ve kısmen çatlak
Ölü bir ruhun soluğuyla öpüşüyor
Bir çocuk tanıyorum
Elleri yumuşak,sıcak,temiz
Hiç sevişmemiş daha bakir
Mesela benim ellerim değil
Biraz yara bere fazlasıyla pis
Zamanla sevişecek kadar çaresiz
Bir çocuk tanıyorum
Ayakları güçlü dizleri yaralı
Korkusuz adımları var geleceğe savaş açan
Mesela benim ayaklarım değil
Yanlış yolların gece bekçisi
Yarı düşünceli şeritlerde dolanan
Bitmeyen yolun yolcusu
Bir çocuk tanıyorum
Aşkı tanımamış daha ölümden habersiz
Acılar bedenini okşayıp gitmiş
Mesele benim değil
Aşkı öğrendim ölümü tanıdım
Aşkı öldürdüm ölüm acıttı
26.05.2019
Oğuzhan Kocayılmaz
Kayıt Tarihi : 15.8.2019 23:23:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!