Bir çocuk, ağladı boşluğa...
Bir diğeri, gülümsedi hoşluğa...
Tutup babasının elinden gezerken
girdiler oyuncak dükkanına.
Bakındı, çevrede ki oyuncaklara.
Babasının elini bırakarak
daldı oyuncak alemine...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
hayatta mutluluğu başarıyı sıhhati getiren gerçekleştirlenler değil
bilakis.. mutlular hala
gerçekleştirecek şeyi olanalardır..
Böyle bir şiiri yazan kaleme yüreğe sağlık saygılar
Kolay elde edilen mutluluklar kolay kaybolur. Kolayca tutulan ya da tutturulann ellerin kısa bir süre sonra boşlukta kaldığı gibi.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta