Bir çocuk, Ağladı Boşluğa

Bir çocuk, ağladı boşluğa...
Bir diğeri, gülümsedi hoşluğa...
Tutup babasının elinden gezerken
girdiler oyuncak dükkanına.
Bakındı, çevrede ki oyuncaklara.
Babasının elini bırakarak
daldı oyuncak alemine...
Gözleri hayranlıkla, takıldı bir oyuncağa.
Baka kaldı...ulaşılması güç akülü arabaya.
Çocuktu işte, istiyordu sadece...
Koştu gitti babasına.
'İstiyorum, bu arabayı baba! ' dedi.
Babası mahsun mahsun, baktı küçüğün gözlerine.
Yokladı ceplerini, açtı avuçlarını yukarıya...
Çocuk mahsun...çocuk üzgün... gözleri dolu dolu...
Kala kaldı, orada öylece...
Bir çocuk, ağladı boşluğa...
Bir baba yüreği, yandı yokluğa...
Diğer bir çocuk geldi, kenetli elleri babasında.
Çalışan, akülü arabayı gördü.
Sevinç çığlıkları attı.
'İşte bunu! bunu istiyorum baba! ' dedi.
Baba gülümsedi, baktı gözlerde ki pırıltıya.
'Hemen evladım.' dedi, mutlulukla.
Alındı araba, kuruldu minik içine gururla...
Direksiyonu çevirdi, bir sağa bir sola sevinçle.
Bir çocuk, gülümsedi hoşluğa.
Bir baba gülümsedi, yürekten varlığa...