Aylardan şubatmış anne
Evimizin damı akarmış anne
Komşu seni çağırmış anne
Doğduğumda da yurtsuz muşum anne
Çok çelimsiz mişim anne
Yaşamaz ölürmüşüm anne
Nasıl güngörür müşüm anne
Adımı güngör ondan mı koydun anne
Sırtında götürürmüş sün tarlaya anne
Gerek görmezmişsin sormaya anne
Mucize bu çocuktan adam olmaya anne
Allah kadir değil mi yaşatmaya anne
Gelmişim dört beş yaşına anne
Yürüyemiyor muşum tek başıma anne
Ben olmuşum son şansına anne
Ne yapayım çıkmışım karşına anne
Ben çocuktum anne, ben çocuk
Bende böylemi geçti çocukluk
Sen vardın kucağına sokulurduk
Şimdi sensiz ne yapayım anne
Güngör CELEP 10/11/2011
Güngör CelepKayıt Tarihi : 2.7.2009 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ismail okutan
TÜM YORUMLAR (2)