Bir çocuğun gözlerinde Şiiri - Ali Kamil

Hani bana kendini anlat demiştin ya, zordur insanın kendini anlatması kelimeler gebe kalmışken doğurmaya kısır olmasıdır,bir gramofon kağıdından süslü kurdelelerle yaftalanıp ben güzelim deme hali gibi paketlenip sunulmasıdır.
Ben ne sendeki benden fazlayım, nede sendeki benden eksiğim
Ben hiç kendimi anlatamadım belki yokluğumun çokluğundan, belkide varlığımın çokluğundan hiç bilemedim.
Değerlere önem verdim hafsalamın içinde öğrendikçe bilginin,sopa yedikçe sevginin var olduğunu öğrendim.
Bilginin alını rafa koyulacak olgu olmadığını insanlarla paylaşılıp aktarıldığı sürece bir anlam ifade ettiğini öğrendim
Sevgi denilen olgunun yüreğin içini işgal eden prangalanmış mahkum değilde tomurcuklanmış çiçek gibi açıp, kuş kanatlarında var olan bütün canlılara serpilmesi gerektiğini öğrendim.
Adımı bilirimde keşke soyadım sevgi olsaydı, sevebildiğimden çok sevebilseydim var olan bütün canlıları.
Sen garip bir Havva kızı, ben garip bir Adem oğlu haram elmayı ben ısırayım diyecek kadar masumiyet yatar benim sevdamda.
Utanırım ben kızarırım, bozarırım sıkılganlığım çocuk tasviridir gözlerimde, buram buram kahverengi hüzün akar, içinde seni sevmenin sevinci derinlerinde seni mutsuz etme korkularından gelen endişem yatar.
Aylarca seyrettim seni kendi sessizliğimde her şiir seni seviyorum demen gibi, her gülümsemen yanaklarımdaki buse gibiydi, gelişini bekledim hep bir fotoğraf izinde merhaba diyorsun soluğum kesiliyor unutuyorum dökülmeye gönüllü kelamları sesim kısılıyor, boğazımda yakıcı bir kuruluk, ellerim terliyor, omuzumda üşüme halleri, alnımda ter taneleri, bedenimde yanıyor ruhumla, yüreğim dar geliyor bedenime çılgınca atarken kaçmak istiyor sanki benden.
Sessizce bir ben duyuyorum seni seviyorum diyorum.
Kapıyorum gözümü düşlere, düşlerimde kimsesiz naçar, utanıyorum genede alamıyorum kendimi uçsuz bucaksız bir vadide yemyeşil çiçek bahçelerinin içinde yalın ayak sana konuyorum, bembeyaz elbiselerin içinde huri gibisin inat şehvet yok içimde büyük bir aşkla sarılıyorum laleler kokmaz derlerde saçlarından lale kokusu alıyorum, çiçekler teninden yayılan kokuyla raksediyorlar, sesin ilahi serzenişten sonraki senfoni,yüzün dolunay vakti yakomozların suya aksi, gözlerin terk etmiyor beni ben gözlerine saklanıp bir çınar ağacının gölgesinde dizlerinde senli uykulara dalıyorum.
Söyleyemediklerimi gözlerine bakarak öpüp koklayarak aşkla söylüyorum.
Seviyorum seni diyerek kadınım diyorum
Ben çok korkuyorum, korkularım kırılmandan, korkularım üzülmenden gözlerinden akacak bir damlayı ağı gibi içememekten, omuzumu sana uzatamamaktan, korkularım mutsuzluğuna neden olmaktan
Ben bahçeler yeşertirken sana, yıldızlarla adını yazıyorum gecelere
gökyüzüyle, denizleri ilikliyorum birbirine, martılara ismimizi veriyorum uçup gelsinler diye bize
ve çok korkuyorum
bilmiyorum
korkularımın içindeki cesaretim çocuk haylazlığı belkide