Bir Çocuğun Aşkı Şiiri - Kamil Taşdelen

Sen, büyümüş bir çocuktun,
Hayallerim ise oyuncağın.
Kırıp attın, her çocuk gibi
Ne yapayım, kızabilir miyim? Ben sana.
Gelsen yanıma, sarılsam doyasıya.

Hayallerimi süslerdin sen benim,
Gül olurdun bazen de hırçın bir aslan
Uyku gibisin sen, vazgeçilmezim
Bana bir kerecik aşk ile baksan..

Çocukluk hayalleri işte,
Sen prenses, ben ise prens.
Beyaz atımla kurtaracaktım seni
Ne oldu o ata, yuvarlandı mı uçuruma?
Yoksa prensesin ihtiyacı mı yok?
Karşılıksız yardıma,
Bence aşkta ki bu şansını kaçırma,
Kimse, senin ruhunu sevemez ben gibi,
Bunu sakın unutma.

Ben seni çocukluk ruhumla sevdim
Gururmuş falan, yakıp yanına geldim
Annelerin evlatlarına beslediği şefkatin
Ben kat ve kat fazlasını sana besledim

Ne yazık ki, sende alışık değilsin,
Çok fazla sevilmeye.
Aşkım ağır geldi, kaldıramadın.
Saçma sapan ilişkileri kovaladın,
Bu muydu? Senin aşk hayatın.
Keşke zorlandığın zaman, bıraksaydın.
Yeni açmış gül gibi kalsaydın,
Ben sana su olurdum,
Keşke, bu kadar erken solmasaydın
Sen hayatımda ki en özel sayfaydın
İlerde, doyasıya okuyabileceğim bir sayfa.
Kâh güldüm kah ağladım, ama sen kazandın
En sonunda, bana o sayfayı yaktıracaksın
Ama katiyen yapamam,
Çünkü ozaman sen olmayacaksın.