Bir Çoban Olsam Şiiri - Kenan Çarboğa

Bir hayal kurarım kendi kendime
Çıkıp yaylalarda bir çoban olsam
Bütün gemileri sökün suyuyla
Yakıp yaylalarda bir çoban olsam

Dağlardan özüme gelince çağrı
Bu çağrı söndürür kavrulan bağrı
Sürüyü kırgıdan koyağa doğru
Yıkıp yaylalarda bir çoban olsam

Bir çelteğim olsa gözü açıktan
Koçu düşürmese yardan, uçuktan
Aleçiği düze gayet küçükten
Dikip yaylalarda bir çoban olsam

Arhaca varınca ocak taşına
Meşeyi yığarak peşi peşine
İsli çaydanlıkla közün başına
Çöküp yaylalarda bir çoban olsam

Koyunu sağarak köremez etsem
Ekmeği doğrayıp içine katsam
Şişeğin boynuna bağırcak atsam
Takıp yaylalarda bir çoban olsam

Düşümü beleyip alın terime
O hâlde keçeyle yatsam yerime
Davarı kaldırıp gece örüme
Çekip yaylalarda bir çoban olsam

Enikler seğirtse güdüleyince
Koyunlar meleşse düdüleyince
Keçiler toplansa gidileyince
Bakıp yaylalarda bir çoban olsam

Derler: Güzlük kuzu büyür, hiç olur
Amma emlik kuzu gider koç olur
Dan uykusu cana ne de güç olur
Bıkıp yaylalarda bir çoban olsam

İti zavurlasam kurt geldiği an
Yalınsak hışmıyla sert geldiği an
Karabaş ardında yaman mı yaman
Sekip yaylalarda bir çoban olsam

Könneşe giderken sürü yazıdan
Emişip ayrılır koyun kuzudan
Gönlümü islenmiş, paslı maziden
Söküp yaylalarda bir çoban olsam

Azığı heybeye, ömrü çuvala
Havuroğlu böyle koş ha, kovala
Sevdamı, kavgamı, derdi kavala
Döküp yaylalarda bir çoban olsam