Kuşların sesiyle uyanıyorum. Serçeler oldukça özgür. Bazen bülbül sesini de ayırabilirsiniz, aralarından. Kumruların sesi de geliyor.
Yeni bir sabah, ömrümüm geçtiği rüzgârlı yaz körfezinde...
Yalnızlığıma alışmak istiyorum doğanın içinde. Yokluğun beni daha da yalnızlaştırıyor. Önceleri yalnızlığımı hem severdim; hem de yalnızlığım için kederlenirdim. Şimdi yalnızca yalnızlığıma alışmaya çalışıyorum.
Günler birbirini kovalıyor, zamanı çözemedik ama, zamanın akışını da kanıksadık doğrusu. Her ne kadar bu bizi kaygılandırsa da!
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta