Sen çölde kurumaya mahkum bir çiçek olsan
Kurutmamak için gözyaşlarımla sulardım seni
Kalbimden vazolar yapar seni beslerdim sevgimle
Ah bir bilsen üzerine şemsiye gibi açardım bile..
Koklardım her gün seni güne öyle başlardım
Gün boyu seni düşler akşamı zor ederdim
Titrerken dudakların soğuktan ısıtırdım usuldan
Dağılırdı bulutlar mistik sesinle rüyalara dalardım..
Yaz: Mehmet Ali Tuna
09/09/2018
Kayıt Tarihi : 19.9.2018 13:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!