Bir Çekirdek Düşünce…. Şiiri - Sevinç Kavuk

Ben oyuncaklarımı istiyorum diyorsam, bu şirinliğin hakkı için, özüme, çekirdeğime inerek, bir daha kafa kafaya yarenlik etmeyi de bilmeliyim. Dış siyaset menüsü bu hafta beş ayrı lezzetle süslüyor küresel sofrayı demiştim, beş sağduyumla güvenimi okşuyorum. Afiyetler, sofra bereketiyle dolu olsun… Benim nefsim yemiyor bir kaybolmuşluğu… Ayıbı olan gocunur dedim bir an, neden olduğunu unuttum… Şöyle devam ediyorum, unutkanlığımı acıtmamak için, güzelliği tanı demiyorum, bilmek zorundayım gereği bu… Kışın dondurucu soğuklarında, dağda mayo ile kayak yapan var mı? Bilgi de yüreğin kıyafetine şekil, renk değil diyelim, hatırınız kırılmasın, aklımın gıdası, gönlümün sofra zenginliği…

Anlaşabilir miyiz böyle? Batı da bunu yemez…. Yani, bazen öyle yer, bazen böyle der an serkeşliği nedendir acaba? Doğuda doğar zaten her şey. Doğuştur onun hissiyatı. Batıştır batının hissiyatı. Amerika bir göç ziyareti. Canı sıkılmış bundan, güç hocalığı taslıyor… Bir şaka mezesi sadece. Oynamayı öğreniyoruz gördükçe.

Terane oyunları ithal midir, oyunun bir türü müdür? Önemi var öyleyse. Var olan her şey soru olabildiği an, ki olabiliyor ve oluyor’a ilerliyor olacak, varlığının önemidir: Bir çekirdek düşünce veya düşüncelerin çekirdekleri…

Çekirdek ve tohumlanması önümüzde şimdi. Kafa kafaya verip düşünmek; çekirdek ve tohumlanmasını bir düzeyde düzenliğinin açıklanması, gelişmiş, gelişmekte ve gelişmemiş olgularıyla bir süreklilik doğallığı ile çoğalışı, yeni bir düzeyde yeni bir düzenliğinin olduğu haliyle ve olabileceği bir hal içine daha geçişi, daha erken bir teşhis yardımları olabilir…

Yardımlaşmanın kafa kafaya verileri, paylaşım olarak, bir tohumun filiz, dal, yaprak, çiçek, meyva oluşu ve oluşuna kadar, hem birer birer emek alanları gelişmesi oluyor, hem ‘doldurt borcu çek arabanı’ fiyaskoları paylaşıma ‘peçe’ olgusu olarak doğuyor… Tohum yine tohum, filiz yine filiz, çiçek de öyle, meyva da, bir ürün olarak farklı düzeyde, ya düzenlerini düşünenler olacak, ya düşündürecekler…. İşte bu ‘düşündürecekler’ hal üzücüdür. Zira, soyu tükeniyor anıdır bu… Küresel ısınmalar bilgisiyle anlatılıyor bu örnekler…

Aklımı kurcalamaya bu nedenler, sanıyorum bir teşekkür içindi. Nerede bir Müslüman olursa, orada dini hizmetler yalnız değildi. Sosyal hizmet olanağını kendi yağınla denilen, istek olan bu ihtiyacın gücü kadar giderek geliştirdi… Bu manevi gıda değerlerinin sağlığı için bu titrekçe titiz üstünlük, bozulmasına olanak verilemeyeceğine bilincin bu güzelliğine, teşekkür olsa olsa bir nokta gibi sevinç, bir dünya kadar maneviyatın değeri olabilir. Bozulmuş gıdalar sağlığa zarar veriyor bilgisi sanıyorum, ancak bu bilinç güzelliğinde emeklerin verisiyle kazanılmıştır. Sanıyorum diyorum, çünkü bu düşündüğüm algıda hiç okumadım, okuyamadım belki, tamamen, kendi kendime düşüncelerim, yüreğimin sıcaklığı üstelik.

Kafa kafaya veren varlığımın ölüm anı için, cesedimin ortalıkta kalmayacağına sağlanılan bu en doğal hizmetin kazandırdığı güven, yaşam onuruna bel kemiğidir… Yaşama, aşk duygusuna duyarlığın, bir yüceliğidir… Yaşama bir yüceliğidir maneviyat, kutsamı ölüm…

Benim maddi olan aklımın değil, onu her an üzer, her an dinlendiririm, ama yüreğimin ağlayışı olmazsa olmaz bir andır ki, aklım, ruhum, gönlüm tek vücut olurlar…

Düşünüyorum da, bunlar, tarihlerce ecdadımızın acılarında bitesiye boğuştukları kalıntılarına verilerin üstünlüğüdür bize kazandırılan…
Kafa kafaya verip düşünmek, daha erken bir teşhis yardımları olabilir.

Düşünüyorum da, bu manevi değeri, hangi insan mantığı fiziksel bir devlet, bir ordu kurmaya yöneltir, peygamberleri taklit gibi, eğer gerçekten bir soy varlığı yokluğu söz ise, ki zaten, bu manevi değer hep yegane gözüdür, bakışıdır yaşamın, yaşamların. Devlet işine bu değerleri çiğneyen ve çiğnetenleri kınıyor, af diliyorum Rabbimden, af duyuyor yüreğim bütün duygularımla…