BİR CEDERE VARMIŞ
HEMO DAYI
Sabahın erken saatlerinde holuğa suya gidiyordu. Çiğnindeki omuzluk o kadar oturmuştu ki omzuna artık nasırlaşmıştı. Daha Rüştü 'nün evinden gün doğmadan her sabah külegin cık cık sesi ile yola koyulurdu. Nebi 'nin Erdal 'ının zağarı üç beş hırıldar mırıldar yaklaşamazdı. Hemo kovaları yere koyup omuzluğu bir gösterdi mi? vıy vıy diye damına kaçardı zağar. Yine bir iki havlayıp Hemo nun omzundan umuzluğun indiğini farkederken damına kaçıp gizlendi. Hemo holuğa geldiğinde kargaların sesi boşlukta dansediyordu. Odundan yapılmış arktan akan su berrak mı berrak. Küleklerini indirmeden önce birini sonra diğerini doldurdu.
Eve yönelirken Erdal 'ın zağarı damından çıkmadı bile. Nebi dayının sesi içerden boğuk geliyordu:
-erdılll Erdıll!
Erdal ses vermiyordu bile. Kapıya çıktığında Hemo 'yu gördü.
- Ola Hemo guşlar bile kagmadi sen su daşiyirsin, dedi.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta