Bir Canın Varken Şiiri - Turgut Çarabatır

Bir dünya varken ayrı dünyaların adamı oluyorsun
Sevinçte sevinç üzüntüde hüzünlü davranmıyorsun
Herkes senden yardım beklerken kime yaranıyorsun
Gökten yağmurlar yağsa da toprağa kupkuru diyorsun

Mutluluğa çok yol varken çıkmaz sokağa saplanıyorsun
İnsanları kazanmak yerine yüreğine hançer saplıyorsun
Doğrularla kazanmak zevk vermiyor özünden sapıyorsun
Her gün uçurama daha yaklaşırken doruklarda sanıyorsun

Kendini aşmak varken nefsinle hep aşağılara iniyorsun
Uyan sana sunulan tüm nimetleri elinin tersiyle itiyorsun
Hırsla öfkeyle hep kendini harcaya harcaya bitiriyorsun
Geçmiş emekleri unutup tüm değerlerini bir bir siliyorsun

Bir canın varken dokuz canlıymış gibi yaşamak istiyorsun
Bin bir zorluklarla kazandıklarını boş yerlerde harcıyorsun
Kendi güzelliğini görmeyip başkası olmayı hayal ediyorsun
Onu bunu bilmem zaman aleyhine çalışırken kaybediyorsun