Bir Can Gördüm Şiiri - Kemal Berk

Bir can gördüm
Bakışları masum, gözleri vurgun
Konuşması geliyor,
Ta da yürekten, oldukça durgun
Sesinin şiddeti ahenge uygun
Biraz ürkek, bir o kadar da heyecanlı
Yükseldikçe sesi fırtına gibi
Kaptırıyor insan kendisini
Girdaba girmiş gibi oluyor sanki
Kasırgaya yakalanmış bir kuş gibi
Yüreğe vurdukça vuruyor
Savurdukça savuruyor
Sarsıyor insanı
Kalmıyor hiç acıması
Okyanusta fırtınaya yakalanmış bir gemi
Zavallı kaptan biçare, dümen çıkmış elinden
Alabildiğine başıboş gidiyor
Görseniz sanki serseri bir mayın
Derler ya hani
Saldım çayıra, Mevla’m kayıra
Dünyanın Ay'ı çektiği gibi çekiyor
Halt etmiş mıknatıs
Benliği geçirmiş ki eline
Kurtul kurtulabilirsen
Can derdine düşürüyor insanı
Ben bir can dedim
O can, beni benden aldı
Kaynayan dünyanın kazanına attı
Kaynattıkça kaynattı
Kavurdu, kavurdu, kavurdu iyice
Bu canı, candan etti
Hiçlikte Kül'özünü yok etti
Bir daha, bir can diyecek
Can mı kaldı bu bedende
Ömür boyu esiri olurken
Sevgisinde kül olurken, benliğinde yok oldu.

Kemal'eren /Kemal Berk