Çıkışın bittiği yerde gerçekleri mi yitirmiştik, kendimizi boşluğa atarken?
Hangi ruh haliydi bu?
Kendi benliğimizle savaşırken, birbirimizin acılarını mı unutacaktık?
Sadece bir beden sarsıntısı değildi bu çaresizlik… Sevgiye saygının zorlanmasıydı dik durabilmekte…
Bir can diğer bir canı kanatamazdı…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
