Bir Çakıl Taşı Şiiri - Gülali Ölmez

Ankarada bir kadın
Avaz avaz bağırıyordu
Bir tek çakıl taşını bile vermem diyordu
Yandaşları alkışlıyordu
Evde,sokakta herkes onu konuşuyor
Çocuklar susuyordu
Tamda o günlerde
Bitliste abdullah
Hakkaride Ayhan
Şemdinlide Uğur Can
Diyarbakırda Murat
Birer birer ölüyordu
Onlar öldükçe çakıl taşları çoğalıyormuydu?
Hangi ana bir çakıl taşına yavrusunu kurban veriyordu?

İstanbulda bir adam
Parmağını sallayarak
Hepsini birer birer
Yok edeceğiz diyordu
Dediğini yapıyordu
Emanet verilen canları
Mustafanın biricik oğlunu
Hacerin nişanlı kuzusunu
Alinin aslan babasını
Rojinin can abisini
Birer birer gömüyordu
Çakıl taşları kurbana doymuyordu
Halaylarla gidenler tabutlarla dönüyordu
20.10.2011