Bir bukalemunu sevmek Şiiri - Okan Kurdoğlu

yoksul duruşu gözlerimin
haziran uçurum dansında
Sevdiği... olamadım sevdiklerimin
Belayi hep onlarda buldum
Hep karşılıksız kaldılar
nabzim çıldırasiya

dünyamı vermiştim
beni zamansız zamanda vurdular
kalbime hüsran attılar
karanlığa gönül verip yattılar
bir çare
hüzne
ihanete
acıya
bir çare
gelmesin iki yakan bir araya
eğer olmadınsa derman bu yaraya
.................................................

alnımda amansız sevda
bu şehir
rezil rüsva bir uçtan bir uca
bu şehirde
bir bukalemunu sevdim
fırtına dinmez
bu haziran zor geçer
yaram deride
şu canımla baş başa
bu böyle gitmez
nabzim çıldırasiya

göğsümde pınar köpüklenir
o pınarda birileri su içer
koparır zincirini hıncım
seni seven yüreğe mi sövsem
seni gözüme düşüren kadere mi sövsem
söyle ben kime sövsem
öfkeliyim
öfkem ateş
önünde durulmaz
canım yanıyor
gözlerim dinmez ağlayışlarda
önümde dağ olsa duramaz
bir çare diyor
hayata tutunan yanım
bir çare
nabzim çıldırasiya

utanmadan bir kadın sarkıyor geceye
ve orda kalbime iniyor
uyanan yılanın ıslığı
nedir bu olanlar
aman korkunç karanlık
çocuklar duymasın
ne dağ kalmış ne nehir
suyumuz sırtlan dişi
boğaz derdinde anne baba
gözlerimiz feda olmuş
gözyaşına
bir çare
şu aşk denen yalancıya
ne oluyor bana
bir bukalemunu sevmek
ne kadar zor
şu tuzlu yaraya su serpmek
yaşamak ve ölmek
bu devran bunu iyi bilmekte
zaman gelecek
bukalemun susacak
zaman gelecek
okan son gülen olacak
nabzim çıldırasiya