Bir Buçuk Yıl Öncesine Şiiri - Salih Yasav

İstemsiz ve gri tonlu bir sabahta uyanacaksın
El yüz yıkamadan kendini sokakta bulacaksın
Okulun yoluna her zamandan erken koyulacaksın
Beyaz koltuğuna oturup içten neşe yayacaksın
Güzel bir yüzü hayatına alacaksın
Dertsiz başına bin iş açacaksın
Tüm goncaları kapatıp renksiz papatyaya aldanacaksın
Küçük dünyasına büyük umutlar bağlayacaksın
Oda oda savrulan yalnız kendin olacaksın
Öyle büyüyecek ki sevdan, göreni korkutacaksın
Okuduğu tüm manayı bir haftada toplayacaksın
Isıtmaya çalıştıkça buzları sen eriyeceksin
Her aklına geldikçe garip olup delireceksin
Hiçbir gömleği kabul etmeyip ateşleri giyeceksin
Kimsenin umurunda değilken ilgi dağıtacaksın
Sonra oturup koltuğuna derinden sızlanacaksın
Daralan ruhuna sonsuz ferahlık arayacaksın
Bulamayacaksın saç baş yolacaksın
Huzurunda elim yaralar alacaksın
Bir gülüş uğruna günleri yakacaksın
Düşünden, gönlünden, günahtan sakınacaksın
Sakinleş ne yapsan da insanlara yaranamazsın
İyi olmanın yetmeyeceğini çok geç anlayacaksın

Dostlarınla yaşlanacak, onlarla sırdaş olacaksın
Sakın kimseye borç verme alamayacaksın
Vaatlere inanmadın samimiyetine kandın
Ne olursan ol inancından taviz verme sakın
Dünyanın sıkıntısını bazen çok ciddiye alacaksın
Olur olmadık her sorunu kafaya takacaksın
Okulu bitirip omzunu rahatlatacaksın
Yine de imtihandan kaçamayacaksın
İyi olmanın yetmediğini pek geç anlayacaksın.

Tüm alemi eline alıp tepeden bakacaksın
Zulümle ihya olunmaz anlatacaksın
Menfi kaygılardan arınıp esenlik akıtacaksın
Bir gün kendine döndüğünde bir şey bulamayacaksın
Cevher yatağında ahlakla kuşanacaksın
Ölecek inancın üzerine kara çarşaf atacaksın
Kalbini sömüren aşk böcekleriyle tanışacaksın
Zehir atmayıp koynunda yatacaksın
Her gece defnedilip tan vakti uyanacaksın
Bir tutam şifa umuduyla ufuklara dalacaksın
Toprak altından çekilecek ve pişmanlığa kapılacaksın
İyi olmanın yetmediğini pek geç anlayacaksın

Sokaklarda, caddelerde dolanacaksın
Sersem halini herkesten saklayacaksın
Yazık bunu da başaramayacaksın
Tek yol huzurdu onu da bulamayacaksın
Çıkmaz sokaklara girip geriye bakmayacaksın
Hafiflesin diye ağrıların şarkılarla anlaşacaksın
Nefes almayan canlılarla karışıp solacaksın
En sevdiğin notayı bile düşman sanıcaksın
Her yağmur sesinde hazan olacaksın
Geçmiş halatına sarılıp murat arayacaksın
Bir kere gidiyorum diyebilen kati dönmez
Anlamayacaksın, ağlayamayacaksın, akıllanamayacaksın
Ey şair! İyi olmanın yetmediğini pek geç anlayacaksın