Bir Borandı Sanırım Şiiri - Melih Coşkun

Bir borandı sanırım
Kanarken kayıp bir güvercinin
Kanadında umut.

Öyle günler vardır
Ne kadar bağırsanız da
Ulaşmaz sesiniz
Hiçbir zamana ve mekana
Kaldırımlar
Kör, sağır ve dilsizdir

Öyle günlerden birinde
Girdiler koluna
Ete kemiğe bürünmüş zebanileri karanlığın...

İncecik dal gibi bir oğlandı
“Fidanlara isim konmaz” derdi eski bir dostum.
Bir öğle vaktiydi kaybedildiğinde
Kaldırımlar
Kör, sağır ve dilsizdi.
İncecik dal gibi bir oğlandı
Fikri deryalar kadar uzak
Bedeni kayıp umutlar gibi tutsak.

Vakit bir akşamüstüdür şimdi
Gürültüler geliyor uzaklardan
İş çıkışında memurlar durakta
Belki bir kadın yorgun argın
Semt pazarından evine dönüyor
Akşam ne pişireceğinin telaşında.

Ve konulduğu kafeste
Kanayan güvercin
Dinlemektedir bütün bu sesleri
Duymasa bile hissetmektedir yüreğinde
Aş pişmeyen ocakların kederli gecelerini.

Gittikçe azalıyor
Pencereden sızan ışık
Diline bir türkü dolanıyor güvercinin
Umutlu güzel günleri anlatan
“Unutma halkının önünde
Halk için savaşanlar yürür”
Halkları onlar için çektikleri acıları anlamasa da...

Her Cumartesi kaybedilir bedenim benim
Hiçbir Cumartesi bulunmaz ama
Her Cumartesi kayıp bir güvercin havalanır
Hiçbir Cumartesi dönmez yaralı yurduna...

Bir borandı sanırım
Kanarken kayıp güvercinimin kanadında umut.
Dünya;
Kör, sağır, dilsizdi
Bükerken boynunu
İsimsiz bir fidan
Bütün yeşilleri çalınmış bahçelerde.

Her Cumartesi kaybedilirim ben
Hiçbir Cumartesi bulunmam ama......................!