On altI bin gün üstüme üstüme yığılırken
Sarı otların arasından
İki parmağınla bulup beni
Kalbinin üzerine koydun.
Orada yaprak çıkardım,
Orada tütüne iyice alıştım
...Ve saçlarımı toplamayı bıraktım.
Önce,
Sabahları içimde papatyalarla uyanmayı ögrendim,
Sonra onları bir bir yolmayı...
Çayların ne kadar şeker koyarsan koy
Acı olduğunu,
Dost telefonlarının sahte,
Yaşam koşuşturmasının nafile...
Bir hırka almış üstüme koşuşuyordum
Hayatın yoktu çoğu azı
Öncekiler hep griydi,
Şimdi her şey kırmızı...
Kayıt Tarihi : 27.2.2003 01:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

''Bir şeyler öğrettin bana
hoşça kal kardeşim...''
TÜM YORUMLAR (2)