Bir ben ,bir yağmur,birde özlemlerim

geçerdi gözlerimin önünden bacaların dumanı
tan yerinden hep aynı kızıllık
rüzgar silerdi camdaki parmak izlerini
çiçekler açardı rengarenk pencerelerde

haylaz bir çocuk gibi konuşurdu
içinden geçen düşlerle yürek.
geceler soğuktu evlerde
aklımda kalmış ...kırık dökük bir pencere var ..
bir de kırılmış camları

bir varmış bir yokmuş gibi
yeniden yaşanıyormuş gibi
her isim
her resim
ve de sonsuzluk sırrı pencerelerde

vurgun yemiş bir çığlık kopardı
vururdu evimin her penceresine binlerce yakamoz
mavi boyalı dalgalar
beyaz renkli köpükler
dede korkut masalından ninniler söylenirdi

korsan fırtınalar en fena silahlarla kurşunlardı geceyi
şehrin tüm ışıkları düşerdi yıldızlardan
sürgün saatlerde
gölgeler sırtımdan hançerlerdi sinsice
ayaz yemiş buzlu kaldırımlarda

geceler boyu
şimşek parıltıları suretlenirdi pencerelerde
yağmur damlaları kadar çok ,saf saf olurdu ışıklar
bambaşka aydınlanırdı cihetlerin yüzü
başka bir alemin bambaşka gökleri

damların tepelerinden dökülürdü küçük çağlayanlar
birden hızla çarpmaya başlardı yüreğim
fışkıran suları titretirdi rüzgar
yüzlerce kez duvarlara izler düşerdi benden

rüzgar vururdu perdelerin göğsüne
paslı korkulukların üstüne sinerdi yılların yorgunluğu
bir festival ki bir ömür seyretmeye değerdi
bitmezdi serüvenleri penceremin

redfer