Çığlık Şiiri - Murat Bekir Alpars

"Eyvah için de bir ruhun, sessiz çığlıdır sevda..."

Gök iç çekiyor oysa, sen şimşek sanıyorsun,
Acımı beyan eden, sessiz çığlık aslında...
Yıldırımlar düşerken, şavkına kanıyorsun,
Sancımı ayan eden, sessiz çığlık aslında...

Bir kemanın sesinde, ağlayan teli necip,
Duymayan bir adamın, gözlerinde ki muhip,
Hicazkar bir bestenin, son notasında garip,
Duyguma meyan olan, sessiz çığlık aslında...

Cezbin için sevabım, bir günaha satılmış,
Bir meleğin kaydında, tutanağa katılmış.
Müezzin sedasında, bir mıh gibi çakılmış,
Beynime ezan gibi, sessiz çığlık aslında...

Secde edip varılan, o tertemiz zemin de,
Ve kıyamda edilen, bir mübarek yemin de,
Dünyayı da yok saymış, uluların deminde,
Aklıma izan gibi, sessiz çığlık aslında...

Bir hasretin leylinde, hiç olmazken sabahım,
Mahrum bir aşk içinde, kesilirken iflahım,
Belki de affa layık, görülürken günahım,
Kurulan mizan gibi, sessiz çığlık aslında...

Kendimi de kaybedip, yenilirken nidana,
Cehenneme göz kırpıp, kurulurken sevdana,
İşte benim çığlığım, isyan edip vedana,
Katlime ferman gibi sessiz çığlık aslında...

Öyle bir sevda işte, sadrımı sarıyorken,
İşte böyle bir çığlık, beynimi yarıyorken,
Bir gassal elleriyle saçımı tarıyorken,
Hayata pişman gibi, sessiz çığlık aslında...