Ağaçta açan çiçekler
ses verip de, dinlenseler:
Bir başka mevsime göndermeler
dolgun meyveler...
Ya bizler,
Ya beynimizdeki çiçekler! ?
Ağaç kurdunu bekler,
Gelin, at üstünde, yeni yurdunu:
-çoğu, kötülükler vurgunu-
Yitirirse umudunu,
Çiçekler, kaybedecekler...
Doldursa bile kurtlu elma avurdunu,
Sakın yitirme sen umudunu.
Düşünden çıkarma hiç
gelecek mevsimin dolgun armudunu;
Gelinin-bilinmez gelecekten-umudunu.
Yaratmıştır çünkü Tanrı
çiçek yiyen kurdun kurdunu.
Ama, kurtarsan bile kurttan armudunu,
Eğer gözetmemişsen ağacın toprağını,
yurdunu,
Yedirtmezler sana asla
kendi dolgun armudunu.
Bir çiçek ve iki kurtta gizli
en yüce şifreler;
Bir başka dünyaya göndermeler
şu basit dizeler:
Teraziyi kuramazsa yönetenler eğer,
Birer kurtlu meyvedir
gelecekte ülkeler...
30 Ocak 2003
Mehmet KaraKayıt Tarihi : 27.10.2004 00:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!