Bir Bardak Çayda Şiiri - Mesut Çiftci 2

Bir bardak demli çay…

Çayın demi; olsa olsa hayatın özü,

Her yudumda ayrı bir tat,

Farklı ve derin bir sızı

Ve belki de henüz söylenmemiş sözü.

Su kaynar ve ateş ile birleşir tende,

Tıpkı insan ruhu gibi;

Pişer sevda ateşinde.

Şeker tatlıdır elbet,

Lakin her daim değil,

Bazen biraz eksiktir,

Bazen de biraz fazla gelir.

Hayat da öyle değil mi işte;

Tatlı ile acı karışır her nefeste,

Her yudumda saklı bir hikâye,

Her sevincin içine gizlenmiş buruk bir sancı,

Sinsi bir endişe.

Demlenmek gerek sabırla ve aheste,

Çay aceleye gelmez,

Tıpkı hayat gibi işte.

Beklemeyi bilmezsen,

Yavaş yavaş demlenemezsen,

Yavan gelir damağa

Ve hızla yaşayıp koşarsan,

Ruhun yuvarlanıverir derin boşluğa.

Çayın rengi koyuysa

Ve her dem birkaç damla varsa gözünde;

Duygular yön bulur her bir sözünde,

Hayatın anlamı saklıdır özünde.

Suyu fazla koyarsan,

Lüzumsuz insanlarla boyarsan,

Elbet bozar her şeyi,

Kronik bir gönül kırgınlığı,

Alır götürür içindeki neşeyi.

İki şekerle tatlanır belki,

Ama tadın adı sabrında gizli.

Hayat da böyle değil mi?

Ne kadar şeker katarsan kat,

Demin olgunluğuyla

Her zaman kazanır zaman.

Bardağın kenarına sinen o buğu,

İçimdeki hüzün,

Her daim sessiz ve duru.

Ama her yudumda bir lezzet vardır yine,

Her nefeste başka bir mana,

Çayın sıcağında,

Yaşamın kışında ve baharında

Hayat yeniden yeşerir gürül gürül bir sessizlikle.

Her bardağın sonu gelir yudum yudum,

Belki ısınmak,

Belki sığınmak,

Belki de bir sağanak hüzün

Ve elbet bir gün,

Her bardakta yeniden doğar dün.

Çay deyip geçmemek gerek,

Çoğu zaman dostça bir muhabbet,

Çaya benziyor çoğu zaman da hayat,

Her demde bir hüzün,

Her yudumda ayrı bir hüsnün.