Bir Bak Kimin Sesiyim?

Can-ı canım
Yeşilim!
Yorgun hallerimin diri türbesi.
Mavim!
Tükenmeyen hasretin çıkardığı su sesi.
Şiirim!
Ruhumu serinleten tek rüzgar dinletisi.
Dinle şimdi!

Açım, çok açım
Namusa, şerefe,onura ve vefaya susadım
Yüzünde manasız tokluğu gördüğüm haramzadelerce
aç bırakıldım
Ne sesim çıktı ne soluğum
Nefes almadan bu el yerinde
Aç be aç yıllar yaşadım
Nerde ağlayan bir göz görsem
Çeşme deyip sarıldım
Ben içtim; ama susuzluğum dinmedi
Ve hala susuzum şimdi
Nerde bir ağaç görsem mabedimi andırıyor diye,dua ettim
Ben ettim …. Kendimi dinledim… dinledim
Hala cevap gelmedi
Arkamda bir el hep bir el döndürdü beni
Dur! Dedi
'gördüğünü sandığın o şeyler yok aslında”
Yumdum ellerimi
Koydum böğrüme
Açınca gözlerimi gördüm bu defa

Cahilim çok cahilim
Çırılçıplağım
Üşüyorum
Ne garip önceleri
utanırdım
(çok da öteye gitme)
(biliyorsun ya doğumda da cahil ve çıplaktım)
(o zaman utanmazdım)
Şimdi de utanmıyorum
Doğruları yalanlara sattım
Hem bu dünyada ihtiyaç var mı ki doğruya?

Cahilim, çok cahilim
Cühela sürüsünde
Varlığa...
yok!
yokluğa...
Sahi neydi doğrusu?
Doğru,neydi?
Doğrusu,
Bakmadan kitaba
Kalabalık nerdeyse peşinden gidiyorum
Çoğunluğa uyduğum için de utanmıyorum
Asıl alimim diyenler utansın

Vefasızım, insanım
Tanıdığım ve tanımadıklarımca aldatıldım
Hani şairler hiç yalan söylemezdi
Hani dünya tertemiz ve güzeldi
Aldatıldım ya aldatırsam diye korkuyorum

Gebeyim
Bu dünyaya getireceğim o bebekten korkuyorum
Babama yaptığımı ya evladım yaparsa
Yapacak biliyorum
Ektim ama bu hasatı istemiyorum

Bir bak kimin sesiyim
Tanıdın mı
Aynayım ben
Ruhlardan ruhlara gazel okurum
gazeli herkes sevmez
Varsın kırsın eller,yine dinlemesinler