Bir bahçede iki gül Şiiri - Hatice Ak

aynı bahçede iki gül ağacı
biri yaz kış demez açar
diğeri olsun isterdi
her mevsim bahar

açmayan hep bakımlıyken
açan güle el süremezdi kimse
ziyan olmasın isterdi çiçekleri
ama o her yıl biraz daha yaşlanır
ve birer, birer kururdu dalları

menekşeler sarmıştı sonunda
açmayan gülün etrafını
baharda açsa da kaybetmişti
babamın ilgi ve şefkatini
menekşelerdi artık gözdesi
işin sırrı ise annemin en çok
mor menekşeleri sevmesiydi

hiçbir ağaçtan
yaprak düşmesin isterdi babam
sanırdık bizden çok sever onları
kıskanırdık ağaçları
hatta yeni filizlenmiş aşıları
o ise hep bizleri okşar gibi
okşarmış fidanları
sonradan öğrendik ki
her birine verirmiş
bir çocuğunun adını

en çok da zeytinlerini korur kollardı
yemek içmek bir tarafa
barışı simgelediği için severmiş meğer
tüm ağaçlar içinde, zeytin ağaçlarını

06.10.2011