Bir B-uçuk vakti Şiiri - Ahmet Erkoyuncu

Aynaların üstünden perdelerini kaldırdığım zaman
Biraz tozlu biraz bulut yığınlı
Seni görüyorum karşımda
Güzelliğin gizli içinde tıpkı nar gibi

Kapalı kapılar ardında inan ki bilmiyorum ne olduğunu
Nereye kadar bu savaş diye haykıran savaş karşıtları timsali
Gücüm yetmiyor konuşmakla susmak arasında duran o çelimsiz çocuğa

Ay geceye seriyor kendisini karanlıktan dışarı
Aydınlatıyor yüreğimi bir tutam gece lambası
Ayak izinin çıktığı bu yumuşak topraklar
Alıyor bünyemdeki bütün nefret akımını

Bana her bakışın silah namlusunun ucuna gelen mermi gibi
Patlıyor tam dudağımın kenarında

Nasıl oluşuyor sanıyorsun bu çukur
İçini boşattıkça daha da genişliyor vatan
Sattıkça daha da güçleniyor insan

Sömürü yükü sırtlarında
Korku, baskı, ekmek kavgası hepsi işçi adı altında
Anlayamıyorum bu nasıl bir diktatörya

Büyüyor göz-bebeklerim sana her baktığımda
Kan jilet ve ustura
Her kesik cümle başında
Bir çizik atıyor dünyama

Yok, olmak gibi var mı diyor
Var olamadıktan sonra
Acıyı acıyla işle
Defterleri kapatma..