Bir azmin hikayesi Şiiri - Uğur Altıparmak

Adı '' NASIR'' soyadı ''ÖNDER''.
Macahel'in köyünden yürür okula gider.
Binbir zorluk içinde okulda bir gün biter.
Yoklukla geçen günler artık canına yeter.

Arhavi'nin köyüne atanır imam olur,
Bu gencecik yaşında ilk gurbeti budur.
İşte burada başlar bir azmin hikayesi,
İnsanlara hizmettir bu gencin tek gayesi.

Sevecendir dürüsttür, tez zamanda sevilir,
O köyün genç kızları hemen sıraya dizilir
Hoca ağır abidir, kızlara yan gözle bakmaz,
Millet ne derse desin O kimseleri takmaz.

Köyde huzur bozulur, hocaya yol görünür.
Pişman olan köylüler ah vah eder, dövünür.
Hizmet aşkıyla hoca hemen tayini ister,
Akşamdan dua eder Allah'ım bana yol göster.

Müftü hocayı hemen Dere içine alır,
Kur-an kursunda hoca epeyce zaman kalır.
Binbir karmaşa ile Kur-an kursu dağılır,
Bizim azimli hoca yine ortada kalır.

Hoca merkezi ister Müftüye der yer göster,
Müftü biraz oyalar, hocayı yola koyar.
Bizim köylü hocanın peşine adam takar,
Hoca kurnaz uyanık, davayı hemen çakar.

Köy köy değil mübarek, olmuş kurtlar vadisi,
Nasır hoca o köyün sanki Polat abisi.
Yine olanlar oldu, köy iyicene karıştı.
Buda yetmezmiş gibi, çarşıda bu işe karıştı.

Hocaya diş bileyenler onu Artvin'e sürdüler,
Sonradan ne olduysa, birden muma döndüler.
Ah hocam..! Cefakâr hocam, kimselere kızmadı.
Bir şey olmamış gibi istifini bozmadı.

En ağır darbeleri dost diyenlerden aldı,
İyilik yapmak istedi sonra kendide yandı.
Neden sonra olanı, ihaneti anladı,
Ama onda sevecen, kocaman bir yürek vardı...!

Öyle büyüktüki o yürek acıları kapladı,
Dostunun yıktığını o arkadan topladı.
Yanlış yapanlar bilsin belki defter kapandı,
Allah adalet sahibi, hesap Mahşere kaldı.

Hakkını helal et hocam, senin makamın büyük,
Omuzlarda taşınmaz bu çok ağır yük.
Bilirim bu alçakları kara defterlere yazarsın,
Zarar görsende insanlardan taş diye bağrına basarsın