Bir ayrılığın ilk günüdür.
Kimseyle konuşmak istemez, herkesi susturmak istersiniz. Hiç kimseyle anlaşamaz, herkesle kavga etmek istersiniz. Çevrenizdeki, görüş alanınızdaki her şey size yabancılaşmıştır, o ilk gün. Gündüzleri güneşi, geceleri de yıldızları göremezsiniz. Ruhunuz size ihanet etmiştir, ve sizin ona ihtiyacınızın en fazla olduğu günde, o çekip gitmiştir!
Bir ayrılığın ilk günüdür.
Bir şeylerle meşgul oluyormuşsunuz gibi davranırsınız, gidip gazete alırsınız vakit geçirmek için, yeni kitaplar alırsınız okumak için, arkadaşlarınızla anlaşırsınız halı sahada maç yapmak için... Fakat ne aldığınız gazete size vakit geçirtir, ne aldığınız kitabı okursunuz ne de arkadaşlarınızla maç yaparsınız. Kalbiniz sanki ortasından ikiye ayrılmıştır da siz de o boşluğun içini doldurmaya çalışan bir obje gibisinizdir. Dipsiz bir kuyuda; susuz, güneşsiz ve oksijensiz bir şekilde yaşama tutunmaya çalışırsınız. Kendinizi o boşluktan kurtarmak için ellerinizi neye uzatacak olursanız, paramparça edersiniz o şeyi, kanatırsınız. Ve içiniz acır, üzülürsünüz.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta