Anneden ayırmışlar hiç kimse bakamamış
Sokağa terkedilmiş aç, susuz bırakılmış…
Sefil ve de perişan, sarı çizgili kedi,
Bir yandan ishal olmuş vücudu buz gibiydi…
Belki annesi öldü belki bir yerde yaşar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta