Karanlıklar içerisinde koşuyoruz,
Bir aydınlık için.
Belki bir kişi bile gelmeyecek,
Omuz omuza vermeyecek,
Gerçeği görmeyecektir.
Biz aşkı böyle öğrendik.
Karanlıklara hiç sövmedik,
Bize hep dost idi.
Bizim zevklerimiz de buradan geliyor,
Mesela ben en çok siyahı severim.
Kopkoyu ıssız bir siyah...
Öyle bir siyah ki kimsenin anlam veremediği,
Benim ise hayatıma şekil verdiği...
Tanrı şahidimdir ki Bir ışık vurdu kalbime,
Öyle bir ışık ki öyle parıltılı ki...
Kendimi kaptırıp her şeyi unutturan.
Bana gerçek sevgiyi aşılayan
Oysa benim doktora bile ihtiyacım yokken...
9.3.19
Onur Yiğiter
Kayıt Tarihi : 19.3.2019 20:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Onur Yiğiter](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/03/19/bir-aydinlik-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!