Bir avuç tozdan Şiiri - Tanju Çubukçu

bir avuç tozdan ibaret mi bize yazılan,
kaderin avuçlarında göğe savrulan.
biz neydik ki sevdiğim,
havada uçuşan zerreden başka?
yüreğin ne kolu oluyor, ne de bacağı.
ne de eli var göğü tutacak...
gönlünce çırpacak kanatları olmayınca,
neye yarar gövdesi olsa insanın...
sahte bir hayata sarılan sarmaşık gibi,
yaprak açsanda baharda;
kışın yerlere saçılan,
kuru yapraklarını sayar sayar durursun...
nerede durup,
nerede konuşacağını bilemezsin.
her aklına geldikçe,
saçmalamanın dibine vurursun...
içinde beslediğin, sabırsız bir anarşistdir.
bir elinde sevdanın fitili,
diğerinde yüreğinin ateşi...
şimdi; yakmalı mı insafsız kaderi,
tutuşturmalı mı paçalarından geceyi.
yoksa söndürmeli mi gözyaşlarınla,
gönlündeki o mahkum ezeli ateşi...