Hani o kitabımın ilk satırına bıraktığın kahve kokulu nefesin var ya,
Baharlar getirdi vîrâne gönlümün karlı dağlarına...
Bilmemki kaç yüzyıl geçti uykumdan gözlerin şiir şiir akarken.
Nerde ağlayan bir kuş görsem, hüzün kokan bakışların gelir aklıma...
Seni tanıdıktan sonra kalemin isi yüreğimin perdesini kesti,
Tufan mıydı gözlerin, derdest etti tebessümlerimi.
Bir avuç şiirsin dudağımda yeşeren, eyy...
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta