Bir Avuç Sevda Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Bir zamanlar,
Küçücük elleri,
Kocaman avuçları,
Açık kestane rengi,
İki yandan örgülü,
Upuzun saçları olan,
Bir sevgilim vardı benim.

Güzel yüzü,
Dupduru bir su gibi,
Tertemiz ve berraktı,
Sanki yüzüne bakınca
Kalbi görünecek kadar
Bir saflığı vardı.

Gülünce, gözleri yumulur,
Gamzeleri açılırdı,
Gül goncası gibi kat kat.
O kadar sevgi dolu,
O kadar mutlu bir bakış
Vardı ki yüzünde,
Sanki ona hizmet
Ediyordu bütün kâinat.

Ne kadar şükretsem azdı,
Ne kadar dua etsem az,
Aynı gökyüzünü,
Aynı yeryüzünü,
Aynı güneşi, aynı havayı
Ve aynı sevdayı
Paylaştığımız için.

Sanki bir mutluluk
Nehrinde sırıl sıklam,
Tatlı bir akıntıya
Kapılmış gibiydik,
Aşkı dolu dizgin yaşarken.

Etrafımızdaki insanlar bizden bihaber,
Biz etrafımızdan bihaberdik.
Sorsalar,
Anlatacak kadar
Bir şeyimiz yoktu aslında,
Ama yine de,
Bağıra bağıra
Birbirimizi
Çok sevdiğimizi söylerdik.

Bir avuç sevda idi bizimkisi, ki bir avuç,
İki elini sürsen de yüzüne,
Hani ancak bir yanağını ıslatacak kadar yani.

Her kafanın ayrı fikri,
Her yüreğin ayrı sevdası var ya,
Bizim sevdamızda ayrı idi bütün sevdalardan.

Ne duyulmuş, ne görülmüş,
Ne yaşanmış, ne yaşanır,
Bir avuç sevda idi işte,
İki elini sürsen de yüzüne,
Ancak bir yanağını ıslatacak kadar yani.

Önce kendi hayallerimizi,
Sonra birbirimizin hayallerini
Süslerdik sevdamızla.
Akşam olunca, kumrular gelir,
Sevda içerdi avuçlarımızdan yudum yudum.
Bir avuç sevda idi bizimkisi işte,
Ki bir avuç.

Kalbimiz küçüktü,
Dünyamız küçüktü,
Biz küçüktük belki,
Ama avuçlarımız kocamandı.
Bir avuç sevda idi bizimkisi,
Bir avuç sevda.

Geçenlerde yine,
Rüyamda gördüm onu,
Beyazlar içinde,
Çiçeklerle, kuş sesleriyle dolu,
Kocaman bir bahçede.
Yine gülümseyordu,
Ve gözleri yumulup
Gamzeleri açılıyordu.

Dört büyük meletten
Biri alıp götürmüştü onu,
Bağrımdan kalbimi,
Damarımdan kanımı,
Boğazımdan canımı,
Söküp götürür gibi.

Hâlâ gittiği gün gibi güzel,
Hâlâ sevgi dolu,
Hâlâ bir gül goncası idi,
Ve hâlâ,
Ve hâlâ
En sevdiğimdi.

Bir avuç sevda idi bizimkisi,
İki elini sürsen de yüzüne,
Ancak bir yanağını
Islatacak kadar.

Bir avuç sevda idi bizimkisi,
Bir avuç sevda.

Fevzi Emir Yılmaz