Bir Avuç Kül Şiiri - Serap Tepedelen

Bilirdim,
Hep usumdaydı
Bir gün geri döneceğim.
Bu sessizlik,
Bu kuytu köşeleri kafelerin
Boşa değilmiş meğer
Boşa değilmiş aradığım geçmişim.

Kayboldum,
Anıların ortasında
Ya da kaybolduğumu sandığım bir an
Ateşler içinde yandım geceleri
Sardı çevremi
Geçmişin külleri,
Geleceğin belirsizliği.
Düşlerle sancılandı bedenim
Korkularım,
Korktuklarım,
Bilinç altına ittiklerim
Hep rahatsız etti beni.

Neydi aradığım?
Neydi bilinmezliğe sürüklenişim?
Renklerin arasında bulurum sandım kendimi
Yetmedi.
Şiirler,yazılar,
Bilinmezlik ötesi düşler...
Yetmedi.

Ben,
'Ben' değilmişim meğer,
Sımsıkı sardım kendimi
Düşlerimi kovaladım geceleri
Yetmedi
Kayıp bir kentteyim şimdi.

Evler,binalar,
İçindekiler,dışındakiler
Birer birer gittiler.
Kayboldum,
İsyankâr gecelerin ortasında
Bir ışıktı aradığım belki,
Gerçek değildi.

Anılarım,umutlarım
Birer volkan oldu yüreğimde
Yaktı,kavurdu beni
Bir avuç kül oldum
Savruluyorum şimdi.

(2005,Bursa)