Bir Avuç Kül Şiiri - İzzet Kocadağ

Bir avuç külüm kaldı, savur rüzgâra haydi,
Uçuşsun her bir zerrem, dört bir yana dağılsın.
Ellerini çırpmadan, bekle birazcık şimdi,
Bulanıp ellerine, külüm muradın alsın.

Sen yakmıştın nasılsa, o ateşi vaktiyle,
Yıllarca için için, yandım vefa etmedin,
Yalvardım rica minnet, derin bir aşk, sevgiyle.
Uzanan ellerimi, bir kerecik tutmadın.

Bir avuç külüm şimdi, yangından geri kalan,
İsmim cismim hepsi bu, haydi savur rüzgâra,
Çare yok ettiğinden olsan bin kere pişman,
Ne aşkımdan haber sor, ne artık beni ara…

10 Mayıs 1990- Perşembe/Konya