Bir Avuç İnsan Şiiri - Kasım Kobakçı

Ekseni kaymış,
    bu gezegenin,
Sakinlerine biçilmiş,
    taklit roller,
O yıldızlı sevinci,
    artık unut,
Zindandaki,
    masumun ahındasın,
Uyanır çocuklar,
    titreyerek.
*
Güvensizlik dikilir,
    heykel gibi,
Kör bir bıçak,
    kaderin elinde felek,
Kalmış avuçlar,
    duası kabulsuz,
Pusu kurmuş,
    beklerken yırtıcılar,
Bir ağıtla başlar,
    her yeni şafak.
*
Beyhude,
    vicdanlar mühütlenmiş!
Can çekişen,
    bir medeniyet,
Kaygısızlığın,
    yüzsüz tebessümüyle,
Bu ödünç varoluşa,
    katlanır.
*
Dilsizliğim,
    mahşerin eşiğine.
*
Bozmayın artık,
    sükutumu!
*
Bir avuç insanız,
    tufandan arta kalan.