Bir Ateş Böceği Şiiri - Mehmet Tektemur

yokluğun bir duble rakı masamda
bir ucunda unuttuğun sıcak gülümsemen
nasıl bir ışık aydınlattıysa yüzünü bana doğru
o kadar ateş böceği görüyorum seni
kendi ekseninde dönüyorsun umarsız
ilk ben kayıyorum gökyüzünden
paramparçayım
tuzla buz

nasıl bir duyguyla sevdiysem seni

yanımdan sen geçiyorsun sanki
evrenin bütün yalnızlıkları geçiyor
ateş böcekleri geçiyor
her şeyle hiçbir şeyi karıştırıyorum
uzanıyorum masamda bir duble rakı gibi duran yokluğuna
fondip içiyorum

nasıl bir duyguyla özlediysem seni