Aşkın Dört Yaşı Şiiri - Olcay Arslan 2

Bugün, Asel Lina’m dört yapraklı bir çiçek…
Rüzgârı maviyle boyanmış masal defterimde…
Gözleriyle gülümsüyor gökyüzüne…
Eski bir şiirin kıyısında…
Kızımın sesini dinliyorum:
- Babacığım, dünya neden pembe değil hep?

Ah Asel’im…
Dünya pembe değilse de…
Adınla her sabah begonyalar doğuyor…
Asel diyor… Lina diyor…
Kuş kanadına şiir bağlayıp uçuyor…

Bugün dört yaşındasın.
Dört serçe konmuş avuçlarıma...
Biri senin kalbinden uçmuş…
Dört rüya sızmış yastığından geceme...
Biri hâlâ gözlerinde…
Sen gökyüzünü cebine koymak isteyen bir düşsün…
- Babacığım, kar ne zaman yağacak? diyorsun…
O an anlıyorum...
Senin dünyanda soğuk bile nazlı masal olurmuş…

Aynalardan topluyorum bazen kendimi…
Kırılganlığım, güzelliğinin diğer adı…
Süt dişi gülüşünde buluyorum mucizeyi…
Kalbim yeniden doğuyor her yaşında…
Sen büyüdükçe, çocuk oluyorum biraz daha…

Pastanın mumlarını üflerken...
Dilek tutma kızım.
Zaten sen, tuttuğum en güzel dileksin.
Lina'm...
Aşkın tarifine cevap olarak gönderildin…

Şiirimin kıyısında değilsin artık…
Ömrümün en güzel yerindesin…
İyi ki doğdun, Asel Lina’m....
İyi ki geldin…

Canım Kızım Asel Linam’a…
Dört yaşın kutlu olsun!
İyi ki doğdun, seni çok seviyorum. Baban.