Bir Aşk Kırıntısı Şiiri - Mustafa Turay

Uzak bir istasyonda,
terk edilmiş boş bir trenin
camlarına yapışmış boş bakışlarımda,
kuşlar çaresizliğime selam durur

Sen de o trenin en hüzünlü vagonunda
Gecenin en usul, soğuk zamanında
gözyaşların donarken
belki de beni hatırlar, beni düşünür müsün?
Kim bilir
beni düşünüp de ağlar mısın?
Biraz olsun da kalbinin bam telinde hisseder misin?
Kim bilir

Korkma sakın!
Seninle ölmek bir huzur
Ölür ölmez belki de kavuşuruz seninle
Kim bilir

Uzak bir istasyonda,
terk edilmiş boş bir trenin
camlarına yapışmış ağlamaklı bakışlarımda,
kuşlar yitik aşkımın şahane ihanetine selam durur