Bir Aşk Hikâyesinin Sessiz Kahramanları
Bir aşk hikâyesinin sessiz kahramanlarıydık gönderilmemiş mektuplar içinde kaybolan ve sevgiyi anlatmaya korkan dillerin susun da kaldık…
Sen kızıl mavi gülüşlerinle hep çocuk kaldın, bir masal yazdın ve kendini de o masalın içine koydun. Hüzünlü kahraman rolü de bana kaldı. Koca bir boşluktan oluşan sığınağımda sadece seni saklamamı istedin. İki sevdalının aşk etmediğini göre göre…
Gözyaşı bezlerimle sildim anıların parmak izlerini yüreğimin duvarlarından. Hayatın tam ucunda kendimi boşluğa bırakacağım derken kement atıp beni kendine çektin. Ölüm düşlerinden kaldırdın. Konuşmanın tehlikeli, susmanın günah olduğu senli düşüncelerden uyandırdın.
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
