Bir Aşk Hikayesi (Bir kadının ağzından)

Nasıl derdim,
Elini tutarak,
Kömür karası gözlerinde eriye eriye,
”Seni seviyorum” diye…
Nasıl derdim söyle;
Ben kızdım, sendin erkek! ..

Ne kadar büyük ve derindi bilir misin derdim!
Değil yüzüne bakmak,
Hayalin bile kör ederdi beni.
Ve daha adın,
Yanaklarımı al al
Dilimi lâl yapmışken,
Söyle, nasıl derdim,
“Seni seviyorum” diye?
Ben kızdım,sendin erkek…

Ayıpken bana,
Seni seyretmek doya doya;
Ve haramken dokunmak sana...
Ve koklayarak seni mest olmak,
Yani geçerek kendimden,
Sevmek seni asıl…
Yani kapatılmışken bir odaya,
”Seni seviyorum” diye,
Nasıl derdim, söyle nasıl?
Ben kızdım; sendin erkek…

Güvercin gibi ürkektim,
Lakin cesaretlenip yine de denedim.
Çelmeye gönlünü,
Keklik olup sektim,
Bülbül olup dil döktüm.
Dizlerinin dibine kadar sokuldum yine de...
Ama sen,
Aşktan anlamayan,
Şımarık bir çocuktun daha.
Yeni tüylenmiş kanatlarımda tek tüy bırakmadın yolmadık.
Ve bir köşeye itip,
Ezdin genç kızlık onurumu.
Kaçamadım bir yere,
Çırpına çırpına,
Düştüm dizlerinin yine dibine.

Vazgeçmedim aşkımdan,
Çocukluğuna vermiştim çünkü…
Çok geçmedi ama,
Bir daha kanattın yüreğimi.
Ayarttın,
Genç kızlığa yeni adım atan bir bebeği,
Ve onu değil ama kendini kirlettin.
Paramparça yaptı bu alçaklığın yüreğimi.
Bırakmadın bende ne umut,ne güven,
Ne cesaret!
Çırpamadım bir daha aşka kanat!
İşte o gün anladım,
Sen aşkı hak edecek kadar büyük değildin,
Hatta adi ve kancıktın,
Bendim erkek.
Çok kızdım ve vazgeçtim o gün,
Kadın gibi erkekleri sevmekten!