Bir aşk doğarken yüreğimde

Bir aşk doğarken yüreğimde…

Kaldırdım kendimi, düştüğüm o yerden,
Adım oldum tenime, aldım beni götürdüm.
Tuttum ellerimden, senin gibi kavradım,
Sımsıcak bir omuz olup, sarıldım saatlerce…

Yalnızlığım benimle, çözüldü varlığımdan,
Sen olmasan bile, yetiyorum kendime,
Karanlıklar geceye ait be gülüm, bense gündüze…
Bir merdiven kurdum gökyüzüne, adımlarım yürür…

Mavi melodiler mırıldanır, gökyüzünün ahengi çeker beni,
Sanki kendimi dinlerim, o huzurun dinginliğinde,
Gökkuşağı kapısını açar, tüm renkler ihtişamıyla dokunur,
Ve ben her rengin dokunuşunda yedi renk olurum…

Sevgim içimde bir kale olsa da, kim bilir kaç kere kuşatıldım,
Kaç ok vurdu yaraladı, sayısız seferlere çıktı duygularım,
Tenimde yorgunluğum kanadı, güvenemedim aşklara,
Bir aşk doğarken yüreğimde, şafaklar attı gözlerimden…

Oktay ÇEKAL
28.02.2014-20.09