Mahşer sessizliği Şiiri - İlyas Kaplan

oysa kutlu selamlar çınlamıştı gök kubbede
fırtınalar savurmuştu yediverenleri dağ başlarına
dört yerinden çatlamıştı rüzgarın çehresi
yakan, yakıp kul eden bir ateşti
kundaktaki çocuklardı
biçilmiş ekinler gibi toprağa devrilen

bir arınma çabası başlamıştı
felekleri tutuşturan ah kıvılcımlarına nazire
çoğalan sırlarla
bir seher saflığında yayılmıştı yeryüzüne melekler
göğe açık avuçlardan

kurulu bombalar bırakılmıştı sokaklara
karanlığa tüneller açabilmek için
ansızın bin parça olmak için,
patlatılmıştı gönül mabetlerinin küf kokulu duvarları
yıldızsız gecelerde kör kuyulara düşmüştü görüntüler

uhdesinde bestelenmişti zamanın notaları
çalınmıştı bin kez
kaçıp gitmişti hafızalardan bütün güzel nağmeler
bitmemiş güfteler kalmıştı geriye

yağmurlara karışmıştı ses ,
damla damla ıslak bir süzülüştü,
dallarda ki fırtına , çiçeklerde ki ayaz
yürekler kapanmıştı , ruhlar kilitlenmiş
sonrası mahşer sessizliği

redfer